Erotiek belangrijke
drijfveer voor Pat Andrea
Pat
Andrea bewondert vrouwen en geeft ze een belangrijke rol in zijn werk. De
toeschouwer mag zijn eigen fantasieën hebben bij de schilderijen.
Door Margreet Hofland
Door Margreet Hofland
Kunstenaar Pat Andrea (77) woont en werkt afwisselend in Parijs en Buenos Aires. Hij is even terug in zijn geboorteplaats Den Haag om een expositie bij Galerie Ramakers in te richten. Zijn laatste schilderij ‘La fuite de l’Ame’ (het uitvliegen van de ziel) is één van de opvallendste werken van deze expositie. Een groot tweeluik met heldere kleuren en veel vrouwen. Vrouwen spelen vaak een hoofdrol in zijn werk. Ook hier buitelen ze door de lucht, leunen ergens tegenaan of zitten op een trap. Een enkele kijkt je doordringend aan. Bij één van de vrouwen lijken handen uit haar kruis te groeien. Als vreemde objecten piepen ze onder haar korte rokje vandaan. Volgens Andrea is het een gebaar dat geboorte weergeeft, maar het zou net zo goed kunnen betekenen dat die handen je willen grijpen en vasthouden. In het midden van het werk is een engelenkopje met vleugels te zien dat een kloppend hart met zich mee trekt. Een vliegende ziel.
Alles
is mogelijk in de fantasiewereld die Andrea schept. “Ik begin nooit met een
onderwerp,” zegt hij. “Het schilderij groeit onder mijn handen en maakt dan z’n
eigen verhaal. Ik ben voornamelijk bezig met vormen en kleuren en daar kan
iedereen bij denken wat hij wil.”
Pat
Andrea is gefascineerd door schilders uit de Renaissance. Ook hij werkt op de
klassieke manier met half-transparante verflagen over elkaar om precies de
gewenste huidskleur te krijgen. Op ‘La fuite de l’Ame’ is de onderlaag hier en
daar nog zichtbaar. “Dat is nieuw,” zegt galeriehoudster Catalijn Ramakers.
“Het maakt zijn werk losser.” Verrassend genoeg is die onderlaag gifgroen. De
kleur komt ergens anders op het werk nog terug met een subtiel contourlijntje.
Zinnelijk
Het
werk van Andrea is sensueel en zinnelijk. “Ja ik vind erotiek een van de
belangrijkste beweegredenen om het leven mee vol te maken. We kunnen daar
verstandelijk wel afstand van willen nemen, maar het is nu eenmaal zo dat de soort
moet voortbestaan. Daarnaast vind ik de vorm van het menselijk lichaam prachtig,”
zegt hij.
Vrouwen
komen krachtig over in zijn werk, af en toe zelfs dominant, hoewel Andrea dat zelf
niet zo ziet. Er is een tekening waarop het lijkt alsof een gehandicapte man in
een doos wordt gestopt, maar Andrea zegt erover: “Die vrouwen willen hem juist
helpen.” En hij vervolgt: “In wezen weten vrouwen vaak wel dat ze de zaak in
handen hebben. Niet altijd direct, maar met hun indirecte acties hebben ze veel
te vertellen. Ze staan meestal aan de basis van veel beslissingen die de man
uiteindelijk neemt.” Het is een mooie discussie en dat is precies wat Pat
Andrea wil: iedereen mag zijn eigen fantasieën hebben bij het bekijken van zijn
werk.
Catalijn Ramakers vertelt dat het op
vorige exposities voorkwam dat vrouwen geshockeerd wegliepen bij het zien van
de tekeningen van Andrea. “Hoe fantastisch is het dat een kunstenaar dát voor
elkaar krijgt. Beter dan dat je ongeïnteresseerd langs het werk loopt,” zegt
ze.
Maria
Het
schilderij ‘Low moon over the Etruscan coast’ is een prachtig indrukwekkend werk
met heldergele vlakken en een nachtelijk uitzicht op de achtergrond. Een naakte
man met een christusachtig uiterlijk ligt weerloos uitgestrekt op een bank. Een
vrouw zit schrijlings boven op hem. Aan de andere kant legt een figuur - half mannelijk,
half vrouwelijk - een hand over zijn mond. Het doet denken aan een Italiaanse Pietà,
waarop Maria over haar gestorven zoon treurt, maar hier is de sfeer broeierig. Je
kunt onmogelijk zomaar langs het schilderij lopen, je wordt gedwongen om stil
te blijven staan en na te denken over wat je ziet. Maar dat de vrouw op het
werk de touwtjes in handen heeft, is wel duidelijk.
