De laatste minuut

 Geplaatst in Schrijvers Magazine van februari 2023

Het is bijna twaalf uur. Hier en daar klinkt nog gedempt wat gelach, een deur die dichtslaat, een champagnefles die alvast ontkurkt wordt, verder is er niets. Maar dan, vlak voordat de wijzer van de klok verspringt, is er een vreemd geluid. Het is niet meer dan een zucht, alsof de wind nog een laatste keer diep inademt om in het nieuwe jaar flink uit te kunnen blazen. Een paar seconden later mengen de eerste knallen van het vuurwerk zich met de echo van een harde klap, alsof er iets zwaars uit de hemel viel. Roze, blauwe en gele vonken flitsen de nacht in om op grote hoogte in een laaiend vreugdevuur uiteen te spatten.  

 

Een vrouw buigt zich over de dakrand van de villa die verborgen staat tussen hoge coniferen. Ze houdt haar wapperende haren uit het gezicht, ze kijkt niet naar het vuurwerk, maar naar beneden waar de parkeerplaats is. De wind blaast haar lange rode jurk tegen haar lichaam. Flarden muziek drijven vanuit het glazen torentje achter haar de nacht in, de deur klappert.

Ze ziet dat er niemand op de parkeerplaats is, er staan alleen wat auto’s. Iedereen is op het terras aan de voorkant van het huis en drinkt champagne of wodka. Anderen eten kaviaar bij de open haard. Ze hangt nog wat verder over de reling, het koude staal snijdt in haar maag. In de diepte staat een lichtblauwe Mercedes. Op het gebutste dak ligt een man, zijn ogen zijn gesloten. De linkerarm ligt losjes op zijn borst, de andere rust iets lager op zijn rechterheup, zijn enkels zijn elegant gekruist, één voet is zonder schoen. Hij draagt een witte smoking en glimlacht. Het bleke maanlicht geeft zijn gezicht een zilveren glans, alsof hij een masker draagt waarin de kleuren van het vuurwerk reflecteren. Achter hem ontstaat langzaam een rode vlek, zijn hoofd omlijstend met een donker aureool. Het is duidelijk dat hij nooit meer zal opstaan.

 

De stalen trap heeft treden met gaatjes erin en draait naar beneden. De vrouw houdt een slip van haar rok vast, in de andere hand bengelen haar hooggehakte schoenen. Op de eerste verdieping, waar de slaapkamers zich bevinden, zoekt ze naar een toilet. Ze vindt de badkamer waar wit en zwart marmer glanzen in het heldere licht van de kristallen kroonluchter. Ze kijkt in de spiegel, kamt haar haren en maakt zorgvuldig haar lippen opnieuw rood, ze maakt een kusbeweging naar haar spiegelbeeld. Dan haalt ze een verfrommeld briefje uit haar tas, om het glad te strijken op de wastafel. Ze glimlacht terwijl ze de tekst leest. Om twaalf uur op het dakterras. x P.

Haar voeten glijden weer in haar pumps en ze draait nogmaals rond voor de spiegel, haar kin gaat omhoog en haar mondhoeken krullen naar boven. Dan pakt ze de lipstick om in haar tas te doen en loopt ze naar de deur. Ze vergeet het briefje.

 

 

Wat doen jongeren na de Apocalyps?

Artikel in Den Haag Centraal van donderdag 9 maart 2023

Marijn van den Bogaard en Whitney Paardekoper maakten de voorstelling ‘Safespace’ voor theaterschool Rabarber. Jongeren worden in deze tijd geconfronteerd met rampspoed en oorlog. Hoe gaan zij daarmee om?

 

Vijftien jongeren dolen rond in een apocalyptisch landschap dat in niets lijkt op de wereld waarin ze zijn opgegroeid en die voor hen alleen nog een mistige herinnering is. Ze zijn van elkaar afhankelijk en als lotgenoten gedragen ze zich soms onuitstaanbaar, maar er is ook warmte.  

‘Safespace’ is een productie van theaterschool Rabarber waarvoor regisseur en theatermaker Marijn van den Bogaard en choreograaf Whitney Paardekoper een groep jongeren tussen de dertien en zestien jaar selecteerden.

“Ik maak voorstellingen met een filosofische thematiek,” zegt Van den Bogaard. “Ik vroeg mij af hoe jongeren in deze tijd omgaan met rampspoed zoals oorlog en klimaatveranderingen. Hoeveel invloed heeft dat op hen? Denken ze na over rampen zoals: Wat als de bom valt? Of wat als de wereld overstroomt? En wat als het einde der tijden is aangebroken?”

 

Ramp

Het stuk speelt zich af nadat een mysterieuze ramp heeft plaatsgevonden, die de wereld plotseling heeft veranderd in een onherkenbare omgeving. De groep is verdwaald. Hoe moeten ze omgaan met deze veranderingen? Kunnen ze zich overgeven aan het onbekende?

“Het is bewegingstheater, teksten worden afgewisseld met dans en beweging, waarbij jongeren elkaar vastgrijpen en wegduwen. Ze verzetten bergen en springen in het diepe. Het decor is abstract en creëert een duistere setting, prachtig vormgegeven door Vasilis Apostolatos. Als toeschouwer voel je de duisternis, maar ook de affectie die in de groep ontstaat. De ronddolende jongeren verlangen naar houvast, ze vechten tegen doemscenario’s en onzekerheid. Ze vormen een hechte groep en spreken elkaar moed in, die ze nodig hebben om zich over te geven aan een nieuw begin. De kostuums zijn ontworpen door Caterina Pavan, die naar eigen zeggen misschien wel een nieuwe modetrend heeft ontworpen. De jongeren dragen versleten ‘streetwear’ die hen beschermt en tegelijk kwetsbaar maakt,” aldus Van den Bogaard.

 

Hoopgevend

‘Safespace’ is geen standaard verhaal met een kop en een staart. Het is een poëtische voorstelling, waarin de toeschouwers samen met de jongeren door een onbekende wereld dwalen, een zoektocht naar veiligheid. Soms wordt die gevonden in rituelen en in het geloof. Even later overheersen doemgedachten.

“We leven in een wereld die misschien wel onzekerder is dan ooit, waarin we allemaal op zoek zijn naar ons eigen, veilige plekje. Ik denk dat de maatschappelijke spanningen veel invloed hebben op de jeugd. Kun je nog wel jong en onbezorgd zijn? Kunnen we nog onbezonnen in het diepe springen zonder ons zorgen te maken over de toekomst?” zegt Van den Bogaard. “Met ‘Safespace’ willen wij een hoopgevende voorstelling maken, een oefening in het kiezen van een onbekende weg.”

 

Het was voor hem een bijzondere ervaring om met Rabarber samen te werken. “Rabarber is uniek in Den Haag. Als jonge theatermaker ben je omringd door een professioneel team van makers en productiemedewerkers. Het is geweldig dat er een plek is waar geëxperimenteerd kan worden en waar kinderen en jongeren kennis kunnen maken met de podiumkunsten.”

Rabarber, ‘Safespace’, zaterdag 11, maandag 17 en zondag 18 maart, 19.30 uur, zondag 12 en woensdag 19 maart, 16.00 uur in theater Merlijn. Leeftijd 12+. Meer informatie www.rabarber.net