Invoering boekdrukkunst in Indonesië zorgde voor verzet

 

De tentoonstelling ‘Gordel van papier’ in Huis van het Boek vertelt over de opkomst van het gedrukte boek in Indonesië en de gevolgen daarvan.

Door Margreet Hofland voor Den Haag Centraal

Huis van het Boek heeft op dit moment een tentoonstelling voor echte fijnproevers met interesse voor de geschiedenis van Indonesië en de rol van boeken daarin. ‘Gordel van papier’ verwijst natuurlijk naar ‘Gordel van smaragd’, de naam die schrijver Multatuli (Eduard Douwes Dekker) ooit bedacht voor Nederlands-Indië. De tentoonstelling gaat over de opkomst van het gedrukte boek in de periode 1816-1957. In de vitrines liggen bijzondere en zeldzame drukwerken uit die periode.

Na de kolonisatie van Indonesië in 1816 kreeg het gedrukte boek steeds meer invloed, maar dat had twee kanten. De eerste boeken waren afkomstig van de overheid en van zendelingen die daarmee hun invloed in de archipel wilden versterken. Vanaf eind 19^e eeuw begonnen Indonesiërs ook zelf pamfletten te drukken, vaak met teksten die tegen de Nederlandse overheersing propageerden en die aantonen dat het verlangen naar een vrij Indonesië al lang voor de Indonesische revolutie onder de bevolking leefde.

 

Boombast

Indonesië bestaat uit 17.508 eilanden, in 1816 werden er nog ongeveer 700 verschillende talen en dialecten gesproken, er bestonden diverse schriftsoorten. In de eerste zaal van de tentoonstelling liggen handschriften die laten zien hoe de boekcultuur was vóórdat de Nederlanders kwamen. Het oudste manuscript, een zogenaamde pustaha, bevat informatie over rituelen en wetten, ze werden door priesters gebruikt om de toekomst te voorspellen. De letters zijn in verticale rijen in het Bataks onder elkaar geschreven. Het manuscript bevat veel illustraties en ligt opengeslagen op een pagina met tekeningen van springende kippetjes.

Nederland zag de productie van boeken en pamfletten van de Indonesiërs met lede ogen aan. Daarom werd in de jaren dertig van de 20^ste eeuw begonnen met een reizende bibliotheek, een Nederlands-koloniaal initiatief om het boekenaanbod aan de Indonesiërs te beheersen. Deze bibliotheek zorgde ervoor dat er schoolboeken en boeken voor ontspanning kwamen op plaatsen waar geen boekwinkels waren.

 

Racisme

Er bestonden twee verschillenden wetboeken: een voor inlanders en een voor de Indo-Europeanen. Ook in prentenboeken voor kinderen kwamen racisme en discriminatie voor. De lesboeken waren vaak door tekenaars geïllustreerd die nog nooit in Indonesië geweest waren, de Indonesiërs kregen soms een veel te donkere huid. Op het oer-Nederlandse leesplankje uit 1930 werd de B van bok in de Indonesische versie de B van baboe, de Indonesische kinderoppas die bijna ieder Nederlandse gezin in dienst had. De keurig nette kinderen op het leesplankje heetten Gijs en Jaap en waren blank. Het ‘Nieuw Indisch ABC’ uit 1925 werd aangepast aan de koloniale maatschappij en richtte zich op het Nederlands(-Indische) kind. Het boek vermeldt: ‘M is de manga zo sappig en zoet’ en: ‘N is een neger die zwart ziet als roet’. Er is ook een ‘Nederlands-Indonesisch oorlogsspel’ uit 1903 op de tentoonstelling te vinden. Als op een soort ganzenbordspel ga je door de Atjehoorlog heen, in 99 stappen.

 

De Gelaarsde Kat

Op een geprivilegieerde groep na, kregen Indonesische kinderen geen Nederlandstalig onderwijs. Zij leerden Maleis. Dat was niet alleen praktisch, maar ook een politieke keuze. Er waren te weinig leraren, maar ook leefde het idee dat de scheiding in taal duidelijk maakte wie de heersende partij was. De beheersing van het Nederlands was een machts- en prestigekwestie. Men vond dat het leren van de Nederlandse taal toegang tot westerse kennis en recente ontwikkelingen in de wereldpolitiek gaf en daarmee zou de onafhankelijkheid binnen handbereik kunnen komen.

Er kwamen leesboeken in het Maleis, zoals ‘De Gelaarsde Kat’ en ‘Odysseus’. Daarnaast leerden Indonesische kinderen over Hollandse klederdracht, alsof dat voor hen belangrijk was. In 1928 wordt het Bahasia Indonesia (een vorm van Maleis) uitgeroepen tot de taal van een mogelijk onafhankelijk Indonesië.

Vanaf het moment dat in Nederland de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, is er geen contact meer mogelijk tussen de kolonie en Nederland. In het toenmalig Nederlands-Indië verscheen nog wel ontspanningslectuur in het Nederlands, voor degenen die de ellende even wilden vergeten. Na 1957 kwamen alle Nederlandse uitgeverijen in Indonesische handen terecht.

 

‘Gordel van papier’ t/m zondag 25 februari in Huis van het Boek. Meer informatie www.huisvanhetboek.nl

 

 

 

The Fashionweek The Hague

 

Couture op catwalk en op straat

 

The Fashionweek The Hague manifesteert zich met unieke ontwerpen van bekende en beginnende modeontwerpers in onder meer Hotel Des Indes en op het Lange Voorhout, en sluit af met een modeshow in Amare.

 

Door Margreet Hofland voor Den Haag Centraal

 

“We kijken ernaar uit om modetalenten in Den Haag te presenteren,” zegt Allan Vos, organisator van The Fashionweek The Hague (TFW), vanaf 4 oktober. “Ik ben er ook dit jaar weer ontzettend trots op dat we het voor elkaar hebben gekregen om nieuw maar ook bewezen talent een podium te bieden. Op de mooiste plekjes in de stad laten we zien dat kunst en mode dicht bij elkaar staan. Deze keer is er extra aandacht voor ‘designermade’ mode: ambachtelijke en met de hand gemaakte couture.”

The Fashionweek bestaat sinds 2019 en is inmiddels uitgegroeid tot een spraakmakend evenement. Ook dit najaar staat de Hofstad weer een aantal dagen in het teken van de mode. Naast verschillende tentoonstellingen zijn er modeshows, workshops en een designwedstrijd en is er een etalageroute uitgezet. “Hoogtepunten zijn presentaties van talenten als Studio Hiem, Bas Kosters, C’est Jeanne en Ilona Simons, de winnaar van The Fashionweek Talent Award 2022.”

 

‘Fashion On Escher’

Het Lange Voorhout is deze keer een van de trekpleisters. De officiële openingsshow zal donderdag 5 oktober plaatsvinden op een catwalk in Hotel Des Indes. Drie ontwerpers, Katie Tubbing, Studio Hiem en Janne van Wezel, tonen tijdens deze ‘Fashion On Escher’-modeshow hun nieuwste collecties, geïnspireerd door de beroemde kunstenaar. De ontwerpen van Tubbing staan bekend om het gebruik van kant en borduursels en 3D-technieken. Patrick Hiemstra van Studio Hiem maakt ontwerpen die zich kenmerken door het heridentificeren van gender, hij maakt gebruik van extravagante volumes. Van Wezel houdt ervan te experimenteren met collages, ze haalt hier nieuwe vormen en silhouetten uit.

Na afloop van de openingsmodeshow kunnen bezoekers op de eerste verdieping van Des Indes het werk van jonge talenten bekijken. “Het gaat om unieke ontwerpen die conceptueel, doordacht, niet trendvolgend maar trendsettend zijn, met aandacht voor het ambacht, het handwerk en de duurzaamheid. Inclusieve en sustainable ontwerpers brengen samen de toekomst van mode tijdens The Fashionweek,” aldus Vos.

 

Glazen containers

Op het schelpenpad wordt de modetentoonstelling ‘Lange Voor Haute Couture’ opgesteld. In glazen containers worden ontwerpen van Bas Kosters, Michelangelo Winklaar, Louise Noordam en Jimmy Paul geëxposeerd. Bezoekers kunnen de ontwerpen dan van heel dichtbij bekijken. Op deze locatie wordt ook een pop-upatelier neergezet, waar extra aandacht is voor duurzaamheid, het ambacht en couturetechnieken als borduren. Het publiek wordt uitgenodigd mee te werken aan een bijzonder couturestuk. Vos: “De tentoonstelling van couture op het Lange Voorhout is net als de modeshow in Hotel Des Indes uniek. Ik kijk er zelf erg naar uit.”

Samen met Dutch Fashion Embassy, een stichting die de Fashionweek initieert, organiseert The Fashionweek elk jaar een competitie voor nieuw modetalent. Twaalf geselecteerde deelnemers presenteren hun ontwerpen op vrijdag 6 oktober tijdens de modeshow in Amare. De winnende ontwerper ontvangt naast een geldbedrag de mogelijkheid om volgend jaar tijdens TFW 2024 een modecollectie te showen. Oud-winnares Simons toont dit jaar een nieuwe collectie waarin ze speelt met elementen als hoe mannelijke streetwear eruit zou moeten zien en hoe mannen zich in de wereld zouden kunnen presenteren.

 

‘The Fashionweek Den Haag’, woensdag 4 oktober tot en met zondag 8 oktober. Meer informatie en tickets voor de modeshow: www.thefashionweek.nl

 

 

‘Iemand van tachtig kan ook talent hebben’

 

Het tienjarige jubileum van kunstbeurs Art The Hague in de Fokker Terminal wordt gevierd met het thema ‘talent’. Het werk van Sarah Maple is een belangrijke trekpleister.

Door Margreet Hofland voor Den Haag Centraal

“Wij willen met het gekozen thema ‘talent’ terug naar de basis, naar de kwaliteit van de kunst zelf,” zegt Axel Lemmens, directeur Art The Hague. Hij omschrijft het evenement Art The Hague als een eigenzinnige kunstbeurs voor hedendaagse kunst, bedoeld voor kunstliefhebbers en verzamelaars. Nog tot en met zondag wordt het kunstminnende publiek van Den Haag voor de tiende keer naar Fokker Terminal gelokt, waar 48 galeries exposeren met werk van hun beste kunstenaars. Elk jaar wordt een ander thema gekozen, dit jaar is dat ‘talent’. Het werk van Sarah Maple staat centraal in de beeldcampagne van Art The Hague, ze heeft een eigen stand en zaterdag staat een meeting met haar op het programma.

Lemmens: “Als je het over kunst hebt, dan gaat het tegenwoordig heel vaak over politiek. Kunst moet blijkbaar iets zijn dat door anderen benoemd wordt, de kunstenaar moet man of juist vrouw zijn, wit of zwart of van een zekere leeftijd. Volgens mij moet kunst niet iets zijn dat van buitenaf bepaald wordt. De kunstenaar moet zélf kunnen bepalen waar zijn werk over gaat, niet iemand anders. Dat is juist het talent van de kunstenaar!”

 

Galeriehouder

“Wat is talent?” vervolgt Lemmens. “In elk geval houdt dat niet op als je ouder wordt, maar talent heeft wel begeleiding nodig en dat is precies wat een goede galeriehouder doet. Meestal wordt in de kunstwereld het woord talent gebruikt als het om een jonge kunstenaar gaat, maar op elke kunstbeurs is er inmiddels een sectie: ‘Rediscovery’: het herontdekken van verborgen talent. Een kunstenaar met talent hoeft niet perse jong te zijn, iemand van tachtig kan het ook hebben. Sarah Maple (1985) is een van die grote talenten. Ze komt uit Groot-Brittannië, ze is vrouw, half moslima en enorm feministisch, al die etiketjes kun je dus op haar plakken, maar ze bepaalt wél zelf wat ze doet. Daarnaast heeft ze een enorm gevoel voor humor.”

Sarah Maple maakt controversieel werk over identiteit, religie en het huidige politieke klimaat. Een van haar meest recente werken is ‘ Labour of Love’, een installatie met een statement over het moederschap, onbetaalde arbeid en het werk dat het feminisme nog te doen heeft. Ze noteerde elke voeding die ze aan haar baby gaf over een periode van drie maanden, dat bleek 650 keer te zijn. Van een foto van zichzelf en haar kind maakte ze 650 zeefdrukken. Elke zeefdruk is uniek bewerkt en nu te zien op de beurs.

 

Nachtburgemeester

Lemmens: “De opening van Art The Hague zal door Pat Smith, de nachtburgemeester van Den Haag, verricht worden. Hij gaat in op de vraag wat men in den Haag van kunst vindt en zal al rondlopend vragen stellen aan publiek en galeriehouders, daar wordt dan een podcast van gemaakt.”

Elke dag is er een ander programma, donderdag is er een symposium met voetballers, een beroep waar talent ook een grote rol speelt. “Je kunt als voetballer veel aanleg hebben, maar alleen daarmee red je het niet. Als voetballer niet, maar ook niet als kunstenaar. Beroepsvoetballer Joos van Barneveld komt vertellen hoe hij Street Art kunstenaar werd, nadat hij werd afgekeurd voor het voetballen. Hij doet het waanzinnig goed. Onder de naam Digital Does heeft hij inmiddels 350.000 volgers op Instagram. Hij staat ook met zijn werk op de beurs.”

Francis Boeke een Amsterdamse galeriehoudster gaat op het terras van de beurs bijzondere mensen interviewen. Vragen die ze aan haar gasten zal stellen zijn: Wat is talent voor jou? Hoe herken je talent? Is talent maakbaar en heeft het een houdbaarheidsdatum?  “En dat alles met een glas wijn erbij,” besluit Lemmens.

 

‘Art The Hague’ t/m zondag 8 oktober, Fokker Teminal. Meer informatie www.artthehague.nl

 

 

 

 

Beelden Westerhuis weerspiegelen het ‘zijn’

 

De spiegelende beelden van Westerhuis confronteren de toeschouwer met de tijdelijkheid van het bestaan. ‘Beïng’ is de titel van zijn tentoonstelling in Pulchri Studio.

 

Door Margreet Hofland

 

Niemand kan er omheen, het glanzende beeld ‘Air’ van Ronald Westerhuis op het Lange Voorhout is een van de blikvangers van de tentoonstelling Voorhout Monumentaal. De gestapelde en spiegelende bollen weerkaatsten de omgeving met bomen, wolken en toeschouwers. Onophoudelijk verzamelen individuen en groepen zich aan de voet van het metershoge hoge kunstwerk om naar zichzelf te kijken en selfies te maken, op die manier worden ze onderdeel van het kunstwerk.

Een jaar of vijf geleden maakte Westerhuis (1971) het kleinere prototype van dit beeld, dat nu samen met ander werk op de tentoonstelling ‘Beïng!’ in Pulchri Studio staat. Alle kunstwerken zijn van roestvrij staal en glanzen met een felheid die je zelden tegenkomt. “‘Beïng!’ reflecteert de tijdelijkheid met beelden die de eeuwigheid trotseren, ze weerspiegelen ons ‘zijn’,” zegt Westerhuis. “De glans is het resultaat van eindeloos polijsten. Vier man zijn 8000 uur met het beeld ‘Air’ bezig geweest. Ik werk  ook wel met cortenstaal maar minder, want als dat er eenmaal staat, dan zie je alleen de vorm. In het gepolijste staal zie je steeds andere weerspiegelingen.”

Booreiland

Westerhuis volgde zeker niet de loopbaan van een doorsneekunstenaar met een opleiding aan de kunstacademie. Hij werkte ooit als lasser met staal en verweerde buizen op een booreiland in de Noordzee. Nog steeds is staal de basis van zijn kunstwerken. Na een reis over de wereld van zeven jaar kwam hij terug in Nederland. Er was geen werk, het enige wat hem werd aangeboden, was een cursus lassen en zo kwam hij op het booreiland terecht. “Ik was bloedfanatiek en gefascineerd door het materiaal. Aan wal begon ik beelden te maken en al snel wilde ik alleen nog maar kunstenaar zijn.”  

In 2003 ontwierp Westerhuis ‘De vlam’, het symbool voor de Olympische spelen, bedoeld voor de spelen in 2008 in Peking. Het model was zeven meter hoog en werd naar China gehaald. Tijdens de spelen in Athene (2004) werd het in het Holland Heineken Huis tentoongesteld. Uiteindelijk werd een ander ontwerp gekozen, maar Westerhuis had inmiddels in China naam gemaakt, zijn tweede atelier staat in Shanghai. Hij is daar een beroemdheid en wordt op straat herkend als ‘die blonde Hollander’.

 

Groot formaat

Westerhuis ontwierp een stalen bol voor het Lowlandfestival van 2011 met holle en bolle spiegels en een doorsnede van 4,5 meter. Daarna kreeg hij de opdracht voor het Nationaal Monument MH17 bij Vijfhuizen. In zijn atelier bij Zwolle, het grootste atelier van Nederland, werkt hij graag op groot formaat. ‘Een beeld wordt niet beter als het groter wordt, de impact van het beeld wel’, is een van zijn gevleugelde uitspraken. ‘Size Does Matter’ was de titel van zijn solotentoonstelling in 2018 in Museum de Fundatie.

Zijn werk in Pulchri Studio bestaat voor een groot deel uit ronde vormen met daarop composities, opgebouwd uit zeshoeken. Het is een spel van glanzend en mat materiaal, waarin de toeschouwer op zoek gaat naar zijn weerspiegelde zelf, soms in duizend stukjes weerkaatst, soms ondersteboven of vervormd. Het verveelt nooit.

Westerhuis: “Het ziet eruit als een soort magie, maar het is het effect van slijpen en polijsten. Je ziet pas wat je hebt gemaakt als het hangt. De kracht ervan is de diepte die het geeft. Dat ontstaat door te experimenteren, door te draaien en door verschillende soorten schuurpapier te gebruiken,” aldus Westerhuis. “Mij werd deze week toen we de tentoonstelling aan het inrichten waren gevraagd: ‘Ben je trots?’ Daar kon ik toen geen antwoord op geven, maar nu ik erover heb nagedacht zeg ik: ik ben trots!”

 

Ronald Westerhuis, ‘Being’ tot en met zondag 3 september 2023 in Pulchri Studio. Meer informatie www.pulchri.nl

 

 

Destijds in ‘t geniep, nu trots op duurzaam

 

De winkel Secondhand Rose bestaat vijftig jaar. Leden van de Schrijverstafel van Sociëteit de Witte schreven een jubileumboek, waarvan de opbrengst naar een kindertehuis in Roemenië gaat.

 

Door Margreet Hofland

 

Anca Struyken (1943) lijkt uit een waterval van woorden te bestaan. Als een mooie exotische koningin zwaait ze de scepter in de misschien wel bekendste - in elk geval oudste - vintagewinkel van Den Haag: Secondhand Rose. “De naam is afkomstig van de bekende gelijknamige song, onder meer gezongen door Barabara Streisand,” zegt Struyken. Haar energie en uitstraling geven de indruk van iemand die tientallen jaren jonger is dan ze zegt te zijn. “Ik ben nooit ziek en werk nog fulltime. Wellicht omdat ik nooit heb gerookt en mijn leven lang geen druppel alcohol heb gedronken.”

De winkel viert dit jaar zijn 50-jarig jubileum en dat is reden voor een boek, dacht ze een paar maanden geleden. Samen met een van haar klanten die lid is van de Schrijverstafel van Sociëteit De Witte, maakte ze een plan: het boek moet door Witteleden geschreven worden.

Een ‘tafel’ bij De Witte bestaat uit een groep leden met dezelfde passie, in dit geval is dat het schrijven. Een groot aantal werkte mee aan het boek dat dinsdag 5 september verschijnt en is samengesteld door Robbert Boonk en Hans Wissema. Het eerste deel gaat over de winkel, daarna volgen wat interviews, enkele persoonlijke verhalen, herinneringen en anekdotes. Het boek zal bij boekhandels Paagman, Douwes en Couvée verkrijgbaar zijn en natuurlijk ook bij Secondhand Rose zelf.

 

Garage

In 1983 stond er een artikel over Secondhand Rose in deze krant met als kop: ‘Ik kom die japon morgen wel halen, want de werkster mag het niet weten’. Wat destijds in het geniep moest, is nu iets om trots op te zijn: vintage is duurzaam.

Op haar 30ste verkocht Struyken al tweedehands kleding vanuit haar huis in het chique Marlot. Het begon vanuit een kamer, waar ze kleding verzamelde van vrienden en bekenden. Het werd zo’n succes dat de garage omgebouwd werd tot winkel. “Echtgenotes van het Corps Diplomatique brachten exclusieve avondjurken, hoeden en shawls, want die konden natuurlijk maar één keer gedragen worden. Merken als Chanel, Hermès, Dior en Pierre Cardin hingen naast Mary Quant en Sonia Rykiel,” aldus Struyken. “Er is niets leuker dan iemand mooi aankleden. Er komen hier vaak leden van Sociëteit De Witte, soms om kleding in te brengen, maar ook om iets aan te schaffen voor bijvoorbeeld een gala. Het moet wel brandschoon zijn, sommigen noemen mij streng, maar alles moet van goede kwaliteit zijn, zonder pluisjes of vlekken.”

 

Kindertehuis                                                             

Een mooi onderdeel van het project is dat Anca Struyken er een familiekindertehuis in Roemenië mee ondersteunt. De link met het Oost-Europese land komt via haar Roemeense moeder, die ooit door haar streng gereformeerde Nederlandse vader met de auto uit Roemenië werd opgehaald. De opbrengst van het boek gaat rechtstreeks naar dit familiekindertehuis met de naam Tinkerbell.

 

‘Secondhand Rose’, jubileumboek verkrijgbaar vanaf 5 september. Zondag 17 september open dag met muziek, van 11.00 tot 18.00 uur. Meer informatie www.secondhandrose.nl

 

 

 

 

 

 

 

HKH prinses Beatrix opent Voorhout Monumentaal 2023

 

Door Margreet Hofland

 

Naar de opening op zaterdag 3 juni van de beeldententoonstelling Voorhout Monumentaal was lang uitgekeken. Even was het nog spannend, want Hare Koninklijke Hoogheid prinses Beatrix, beschermvrouwe van Pulchri Studio, zou de openingshandeling verrichten, maar terwijl het publiek zich al voor de ingang van Pulchri Studio, organisator van de tentoonstelling, verzamelde, kwam het bericht door dat zij haar enkel had verstuikt. Vrijwel alle kunstenaars waren aanwezig, ze zouden persoonlijk iets over hun werk vertellen als zij haar rondgang over het Lange Voorhout maakte. “We zullen de wandeling wat inkorten,” was de boodschap van de voorzitter van Pulchri Studio, Marieta Rijerkerk.

Hare Majesteit stapte inderdaad met een stok uit de auto, maar toen haar het voorstel werd gedaan om de rondgang wat in te korten zei ze resoluut: ‘Ben je mal, ik wil alles zien!”

Geïnteresseerd nam ze voor iedereen de tijd om meer over de kunstwerken te horen. De rondleiding werd gemaakt met beide conservatoren van de tentoonstelling: Jan van Huizen en Piet Warffemius. Na afloop werd samen met de kunstenaars en het bestuur van Pulchri Studio het glas geheven in de Kloosterkerk, waar ook nog een mooie collectie te zien is met werk dat gevoeliger is voor weersomstandigheden.

 

Voorhout Monumentaal, 2023 nog t/m zondag 20 augustus. Meer informatie www.pulchri.nl

 

Kajak als opvouwbaar bootje in rugzak

 

‘The Lake’ is de kleinste opvouwbare kajak ter wereld. Het ontwerp won onlangs een prestigieuze prijs. Het bootje is te zien en aan te schaffen in de galerie van Dora Urai.

 

Door Margreet Hofland

 

“Met deze opvouwbare kajak komen twee van mijn passies bij elkaar,” zegt Dora Urai. “Het kajakken en mijn liefde voor bijzonder design.”

Urai is eigenaar van galerie Adoráble Art+Design in de Banstraat, gespecialiseerd in hedendaagse beeldende kunst en design. Haar collectie is vaak te vinden op kunstbeurzen zoals onder meer bij Art The Hague, Kunstrai Amsterdam en Tefaf Maastricht. Daarnaast is ze de Nederlandse dealer van Oru Kayak. Het nieuwste ontwerp ‘The Lake’, de kleinste opvouwbare kajak ter wereld, won in juli 2023 de prestigieuze Red Dot Design Award in de categorie Best of the Best, een van de belangrijkste prijzen op het gebied van design ter wereld. 

“Sommige mensen kijken er gek van op en vragen zich af wat een kajak in mijn galerie doet, maar vanaf het eerste uur dat het prototype van Oru Kayak werd gelanceerd, waren mijn man (kunstenaar Melchior van Dansik, red.) en ik geïnteresseerd omdat wij zelf kajakken. We hadden een opvouwbare kajak uit 1920, van hout en aluminium, maar die woog 45 kilo en bestond uit zes grote tassen. Toen ontdekten we het merk Oru Kayak. Anton Willis is een Amerikaanse architect die praktisch in een kajak opgegroeide, toen hij ging studeren wilde hij zijn boot meenemen en zo ontstond het plan om een opvouwbare kajak te ontwerpen. Op het moment dat wij zijn eerste prototype in België zagen, zeiden we direct: laat deze maar hier. Nu zijn er zes verschillende modellen. De kajaks wonnen al vaker prijzen, maar de prestigieuze Red Dot Design Award prijs is wel heel bijzonder. Een geweldige erkenning.”

 

Origami

‘The Lake’ ziet eruit als een fragiel papieren bootje, maar is ijzersterk. Hij is gemaakt van dubbellaags polyester polypropyleen dat schokken absorbeert. Zelfs bij een aanvaring met een rots zal de boot niet scheuren. De kajak kan over ruwe stenen worden gesleept en talloze keren in- en uitgevouwen worden. “Ik zag al snel hoe geniaal dat idee van het vouwen was. Het pakket weegt maar acht kilo en is dus minder zwaar dan een emmer water. We hebben altijd veel bekijks, de mensen geloven gewoon hun ogen niet. Het ziet eruit als een vorm van origami en zit in vijf minuten in elkaar.”

De Aziatische vouwkunst inspireerde Willis om kajaks te ontwikkelen die gemakkelijk te vervoeren zijn. ‘The Lake’ meet in opgevouwen toestand 100x48x25 centimeter en ziet er dan uit als een flinke tas. Er bestaan inmiddels zes modellen waarvan een aantal al eerder prijzen won. Urai laat zien hoe ze in een handomdraai en met weinig kracht de gespen los klikt en de boot met zes handelingen in elkaar vouwt.

 

Kalme wateren

“We hebben hier zelfs een Oru Kayak Experience Centre. Om de hoek is een grasveldje en er is ook een vijver waarop de kajak uitgeprobeerd kan worden. Dat is echt anders dan wanneer je een doos opgestuurd krijgt en het zelf moet uitzoeken. We geven een training over het in- en uitstappen en dan kan richting Gymnasium Sorghvliet een stukje gevaren worden. ‘The Lake’ is in de eerste plaats bedoeld voor mensen die beginnen met kajakken en kalme wateren of oevers van rivieren en meren willen verkennen. Het bootje heeft een scherp gesneden neus en daarmee klieft hij door het water. Wij varen zelf ook graag met de zeewaardige ‘Bay kajak’ op de Middellandse zee, hij gaat dan in een rugzak het vliegtuig in. Daarnaast varen we veel op de Nieuwkoopse Plassen en in Vlietland, waar je soms niemand tegenkomt. Je hart gaat open als je zo’n tocht maakt. Nederland is zó adembenemend mooi.”

 

‘The Lake’, galerie Adoráble Art+Design, alleen op afspraak. Meer informatie  www.adorable.nl/oru-kayak-kiezen/