Mode
op spitzen en dansen in couture
Artikel in Den Haag Centraal vam 3 oktober 2019
In
Kunstmuseum Den Haag is een wervelende tentoonstelling te zien over dans en
mode.
David
Bowie, de begin 2016 overleden rockmuzikant en trendsetter, schreef in 1983 het
nummer ‘Let’s dance, put on your red shoes and dance the blues’. Hij veroverde daarmee
direct alle hitlijsten. De tentoonstelling ‘Let’s Dance!’ in het Kunstmuseum
Den Haag (voorheen Gemeentemuseum den Haag) is een eyeopener voor alle liefhebbers
van dans en mode: de twee disciplines hebben elkaar door de eeuwen heen
beïnvloed en zijn soms nauwelijks van elkaar te onderscheiden. “Dansen is een
oerinstinct,” zegt Benno Tempel, directeur van het Gemeentemuseum. “Ook onze
‘Victory Boogie Woogie’ ademt het ritme van muziek en dans.”
Samen
met artdirector Maarten Spruyt bracht modeconservator Madelief Hohé een
schitterende verzameling van kostuums, foto’s en fragmenten uit dansfilms bij
elkaar. “Dans is beweging en mode gaat daar ook over,” zegt ze. “Modeontwerpers
nemen vaak de stof in handen om te zien hoe de jurk er in beweging uit ziet.”
Tutu
Mode en dans zijn manieren om je van de oudere generatie te onderscheiden. In 1910 was de introductie van de Tango ‘een bedreiging voor het gezin’, tien jaar later werd de Charleston ‘onkuis’ gevonden. In de jaren vijftig werden de heupbewegingen van Elvis Presley door de ouderen met afschuw bekeken, evenals de ‘twist’ in de jaren zestig.
Mode en dans zijn manieren om je van de oudere generatie te onderscheiden. In 1910 was de introductie van de Tango ‘een bedreiging voor het gezin’, tien jaar later werd de Charleston ‘onkuis’ gevonden. In de jaren vijftig werden de heupbewegingen van Elvis Presley door de ouderen met afschuw bekeken, evenals de ‘twist’ in de jaren zestig.
Speciale
dansmode ontstond al in de zeventiende eeuw. De Franse Koning Lodewijk XIV trad
op als zon in het ‘Ballet van de Nacht’ en hield daar zijn bijnaam ‘de
Zonnekoning’ aan over. De koning droeg aangepaste lossere kleding tijdens zijn
optreden, maar zijn gewone schoenen met (rode!) hoge hakken beperkten hem
behoorlijk in zijn bewegingen. In de tweede helft van de negentiende eeuw
ontstonden de spitzen en de tutu. Anna Pavlova danste in 1905 ‘De Stervende
Zwaan’ in een tutu met veren. Een kopie van dit iconische balletkostuum - waarin Alexandra Radius in 1988 optrad - draait
op de tentoonstelling gracieuze pirouettes op een standaard.
Aan
het begin van de twintigste eeuw en nog lang daarna, had het balletgezelschap
Ballet Russes van impresario Diaghilev veel invloed op kunst en mode. De
kostuums waren kleurig en sprookjesachtig. Modeontwerper Paul Poiret ontwierp zijn
bekende harembroek, Yves Saint-Laurent en Karl Lagerfeld volgden, geïnspireerd
door het Russische ballet, met spectaculaire ontwerpen. In het Gemeentemuseum
zien we kostuums, ontworpen door kunstenaar Pablo Picasso en gedragen in het
ballet ‘Le Tricorne’. In dezelfde ruimte hangt een kleurige ‘Nijinski-broek’
van Fong Leng uit 1977.
Er
is daarnaast een reeks moderne balletkostuums te zien zoals de ‘metalen wolk’
van Iris van Herpen die als een aura om het lichaam gevouwen lijkt. Het geheel
ziet eruit als een ingewikkelde constructie maar is heel licht en makkelijk om
in te dansen.
Bikerjassen
Steeds
vaker worden bekende modeontwerpers gevraagd om voor balletten te ontwerpen,
maar ook geven balletkostuums inspiratie aan modeontwerpers. In 2005
combineerde Comme des Garçons stoere bikerjassen met een tutu. Alexander
McQueen ontwierp voor zijn herfstcollectie van 2009 zwarte en witte
verenjurken. Sara Jessica Parker droeg als Carrie in ‘Sex and the City’ een
witte tutu met een roze hemdje, een replica hangt op de tentoonstelling. De
jurken van Viktor & Wolf met enorme wolken tule werden in 2014 door
ballerina’s van Het Nationale Ballet op spitzen gepresenteerd en maakten een
onvergetelijke indruk. In zijn zomercollectie van 2019 toonde Giambattista Valli een roze droomjurk
van tule, Moschino
liet dit najaar een mannentutu met een
zwart leren jack zien.
Fotograaf
Jasper Abels is verantwoordelijk voor een compilatie van bekende dansfragmenten
die over een hele muur geprojecteerd wordt. John Travolta komt voorbij met
‘Staying Alive’, we zien fragmenten uit ‘Dirty Dancing’ en ‘Flashdance’, Michael
Jackson met ‘Thriller’ en ‘The Wizard of Oz’ maar ook Fred Astaire en Ginger
Rogers. Bij de tentoonstelling is een ‘catalogus’ uitgegeven in de vorm van een
glossy tijdschrift met foto’s van Jasper Abels. Het is een feest van
herkenning.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier uw reactie achter.