Geheimzinnige steden en luchtkastelen
Den Haag Centraal 9 januari 2020
Annemarie
Petri maakt etsen van fantasiesteden waarin mensen zich bijna dood werken. Maar
ook spreekt er bewondering uit voor de scheppende kracht van het steeds weer
opnieuw bouwen.
![]() |
Foto's Rob Mostert |
Elke ets heeft een eigen
thema. Er is een stad met wolkenkrabbers die als luchtkastelen tot aan de hemel
reiken. “Onze economie is op lucht gebaseerd, we lenen geld dat niet bestaat,” verklaart
Petri. Op een andere ets, ‘De stad waar mensen werken belangrijker vonden dan
gelukkig zijn’, heeft ze een situatie afgebeeld waar mensen alleen maar werken
en zelfs een luier om hebben om niet naar het toilet te hoeven. ’s Avonds gaan
ze via een trap terug naar hun stalinistische flat waar ze eten en slapen. “Het
komt al een beetje hierheen: de buschauffeurs krijgen ook al geen plaspauze
meer,” zegt ze.
Het werk van Annemarie
Petri is sterk maatschappelijk geëngageerd. Ze denkt lang na over de inhoud. “Het
is natuurlijk wel nodig om de techniek te beheersen, maar dat is alleen maar
een middel. Het is belangrijker wat je ermee wilt zeggen. Soms als ik de krant
lees, vind ik het bijna onverdraaglijk om tegen te komen wat er allemaal
gebeurt.”
Humor
Annemarie
Petri ziet het kunstenaarschap niet als een beroep
maar meer als een manier van leven. “Je kunt het ook niet worden,” vindt ze, “je
bént het”. Ik wilde eerst bioloog worden, maar ik ontdekte al snel dat ik daar
een te geromantiseerd idee over had. Ik dacht een soort tweede David
Attenborough (Britse bioloog en telvisiemaker, red.) te worden, maar de
werkelijkheid was anders. De hele dag achter een computer trok mij niet zo. Ik
vond mijn echte bestemming op de Vrije Academie.”

Petri maakt
schilderijen, etsen en beelden. Voor de expositie in Pulchri Studio maakte ze
een serie van acht grote monoprints. Ze gebruikte gedeeltes van etsen, die ze
over elkaar heen drukte, waardoor een prachtige gelaagdheid ontstond. De
voorgrond is geheimzinnig en donker met een structuur van ontelbare lijnen. In
het middengedeelte zijn steeds meer gebouwen te herkennen die uit een donkere
plas oprijzen om dan in de mistige lucht op te lossen. Bruggen, torens en
hijskranen lijken te verdwijnen in het niets, wat een dromerig effect geeft. “Ik
gebruik oude en nieuwe gebouwen door elkaar heen. Dat heeft te maken met dat
alles zich steeds weer herhaalt: we bouwen, breken weer af en bouwen opnieuw.”
Annemarie Petri, ‘De
steden en de tijd’, in Pulchri Studio van 11 januari tot en met 2 februari.
Meer info www.tekenen-schilderen.com en www.annemariepetri.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier uw reactie achter.