Vuur, games en wervelende broekspijpen

De afdeling mode en textiel van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten opent haar deuren voor de jaarlijkse Fashionshow en expositie: ‘EXPOSED’. Met lange modellen, verschroeide foam en ‘woorden van de lach’.

Door Margreet Hofland

Zoals elk jaar in deze periode gonst het van bedrijvigheid op de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten (KABK) afdeling Mode en Textiel. Veertien studenten studeren af en bereiden zich voor op de jaarlijkse modeshow en textieltentoonstelling ‘EXPOSED’. Een grote verrassing is dat stylist en tentoonstellingsmaker Maarten Spruijt dit jaar de expositie inricht en ook de visualisatie van de modeshow voor zijn rekening neemt. Hij maakte eerder tentoonstellingen voor de grootste musea van Nederland zoals het Rijksmuseum en Gemeentemuseum Den Haag (‘To Audrey with Love’ en ‘Femmes Fatales’) en is ook in het buitenland geen onbekende. Het belooft een spetterende show en een indrukwekkende expositie te worden. Drie talentvolle studenten vertellen over hun afstudeercollecties en toekomstplannen.

Vincent Wong

Vincent Wong (28) komt uit Maleisië. Hij wist als veertienjarige jongen niet dat er zoiets als het beroep ‘modeontwerper’ bestond, maar hij wilde wél iets met kunst doen. Toen hij ontdekte dat er een instituut was waar je kon leren kleding te ontwerpen, werd dat zijn grote droom. De opleiding KABK vond hij via internet.

In zijn derde jaar viel Wong tijdens de jaarlijkse Fashionshow al op met zijn superlange mannelijke modellen, die lakleren broeken en pluizige, pastelkleurige jasjes van synthetisch verpakkingsmateriaal droegen. Zijn kleding is bijzonder, maar wel draagbaar. Dat is niet altijd zo met de ontwerpen van de afstudeerders die het lichaam vaak alleen gebruiken als medium om een creatie te tonen. Voor Vincent Wong is draagbaarheid belangrijk, zijn ontwerpen hebben wel een heel eigen stijl.

De afstudeercollectie van Wong heet ‘JUVENILE ODDITY’. “Ik zou willen dat mensen zich weer beter zouden kunnen uiten, zoals in de jaren zeventig en tachtig toen sociale media zich nog niet zo ontwikkeld hadden. Toen kon je in een club naar binnen lopen met een ‘crazy outfit’ en de ster van de nacht zijn. Niemand kon je terugvinden. Nu ben je overal te traceren. Ik wil met mijn kleding een ander silhouet maken,” zegt hij. “Zodat je minder snel te herkennen bent.” De keuze van zijn modellen helpt daarbij. “Sommigen zijn meer dan twee meter, ik spreek hen aan op straat of zoek ernaar op Facebook en Instagram. Het gaat onbewust. Misschien omdat ik zelf altijd zo graag lang wilde zijn. Ik vind het prettig dat ik mijn kleding op hen kan modelleren zoals ik dat wil.”

In zijn asymmetrische ontwerpen zitten draaiingen. Het zijn wijde broeken die niet recht vallen en hemden met vreemd gevormde schouders. De stof is glanzend, soms met grillige patronen, het is een knipoog naar de jaren zeventig en tachtig. Wong wil met zijn kleding de werkelijkheid verdraaien, letterlijk en figuurlijk. Voor publiciteitsfoto’s gebruikt hij vaak gekleurd licht om alles nog abstracter te laten overkomen. Zijn tweede grote droom is om stage te lopen bij Maison Martin Margiela in Parijs: “Dat wil ik al mijn hele leven.” Vincent Wong heeft alles in zich om een hele grote in de modewereld te worden.

Stella Kim

Stella Kim (23) komt uit Zuid-Korea en studeert af aan de afdeling textiel. De titel van haar collectie is ‘Artificial Calm’. “Het huis van mijn ouders, die toen in Polen woonden, is afgebrand, ze zijn nu terug naar Zuid-Korea. Dat ze nog steeds zo gek bleven op vuurwerk maakte mij nieuwsgierig. Wat mij ook fascineerde was: wat gebeurt tijdens zo’n brand en daarna? Wat blijft er over? En waarom kijken we op Youtube naar filmpjes van een brandende open haard? Ik heb dat uitgezocht en laat het in mijn collectie zien. ‘Artificial Calm’ bestaat uit bedden gemaakt van verschroeide foam, voor de ramen hangen half verbrande gordijnen. Ik koos voor textiel waar je in het dagelijkse leven veel mee in aanraking komt en bekeek hoe vuur de structuur van dagelijkse objecten aantast en vernietigt. Met laser graveerde ik vormen in het oppervlak van foam, wat mooie patronen en reliëfs in aardkleuren opleverde. Ik plaats de objecten in een ruimte, precies zoals ze eruit zien en laat ze hun eigen verhaal vertellen, dat zijn ‘the untold stories’.” Het werk van Kim maakt nieuwsgierig en prikkelt de verbeelding. De gedekte tinten hebben hun eigen schoonheid.

Ze vond de KABK op internet. “Ik woonde toen met mijn ouders in Polen en het was een van de weinige internationale modeopleidingen die in het Engels te volgen was, dus die keuze was snel gemaakt. Ik vond ook de combinatie van mode en textiel heel prettig.”

Op de vraag wat haar toekomstplannen zijn antwoordt ze: “ ‘Let’s go with the flow’. Ik concentreer me nu eerst op het afstuderen. Daarna ga ik er eens goed over nadenken. Ik zou graag met stages meer ervaring in het veld opdoen.”

Larissa Schepers

Voor Larissa Schepers (23) uit Tilburg was haar jongere broer de inspiratiebron voor haar afstudeerproject. Ook zij koos na het eerste gemeenschappelijke jaar voor de richting textiel. “Mijn broer is een enthousiast gamer. Als wij met het gezin beneden zitten, horen we hem boven schreeuwen en gillen als hij bezig is. Het klinkt als een aardbeving, het plafond trilt ervan. Voor mij onbegrijpelijk. Hoe kan een videogame waarin je anderen doodschiet entertainment zijn? En wat is grappig aan het feit dat iemand valt en zijn benen breekt? Vaak wordt gelachen om de pijn van een ander. De persoon die het hardst schreeuwt, wint. Ik doe iets met die woorden. Mijn werk is een uitnodiging tot conversatie.”

‘Stop laughing, it’s not funny’ heet haar collectie. Met de hand borduurde ze een overtrek voor de stoel waarin haar broer het grootste gedeelte van zijn leven doorbrengt met kreten zoals ‘ha ha ha’. ‘Woorden van de lach’ noemt ze die. Zijn vloeken, zoals ‘Motherfucker’ of ‘Bullshit’ die tijdens zijn gamesessions door het plafond de huiskamer in geslingerd worden, geeft ze weer in weefsels en breisels van kralen. De zachte kleuren vormen een contrast met de hardheid van de boodschap. Schepers is het duidelijk niet eens met de keuzes die haar broer maakt. Op een bijzondere manier heeft zij haar ergernis omgezet in iets positiefs. Haar objecten zijn een lust voor het oog.

Schepers hoopt dat ze na haar studie voor zichzelf kan beginnen met een eigen studio. Ze wil daarnaast meer kennis op doen rond traditionele textieltechnieken en hoopt op een samenwerking met anderen zodat er misschien een collectief kan ontstaan.

‘Modeshow en textieltentoonstelling EXPOSED 2019’, Helena van Doeverenplantsoen 3, van 14 t/m 16 juni. Meer informatie www.kabk.nl