Sporen van agressie in Luxor en Beiroet

Peter Blokhuis exposeert in de Haagse Kunstkring met werk waarvoor hij de wereld rondreisde. “Als toerist blijf je toch een buitenstaander.”

Door Margreet Hofland

Kunstschilder Peter Blokhuis (80) kan slecht afscheid nemen van zijn werk. Tot in het oneindige blijft hij veranderingen aanbrengen. Het is ook de reden dat sommige schilderijen niet te koop zijn. Dan vindt hij ze nog niet echt ‘af’. “Maandag heb ik in de Haagse Kunstkring mijn tentoonstelling ingericht,” zegt hij. “Maar woensdagochtend stond ik hier alweer met een kwastje en wat verf om toch nog wat bij te werken.”

‘Wachten’ heet het doek dat nauwelijks is opgedroogd. Er staan drie lege stoeltjes op, een thema dat vaak terugkeert in zijn werk, maar nu met inslagen van kogels erboven. “Ik wilde die kogelgaten nog wat donkerder te maken. Het zijn sporen van agressie en het is een beeld uit Luxor. Ook zag ik iets dergelijks in Beiroet. Als toerist blijf je toch een buitenstaander, ik ging in mijn hotel het balkon op en zag daar die gaten in de muur. Dan sijpelt het toch langzaam door.”

Twee schilderijen met de titel ‘Uitzicht uit het hotelraam’ vertellen ook over dat buitengesloten voelen, maar zijn vooral prachtig gemaakt. Schaduwen kruipen langzaam over de gevels omhoog, je voelt de hitte zinderen. Met duizelingwekkend veel verschillende tinten zijn luchten en gebouwen geschilderd, blauw en paars overheersen. De huid van de verf bestaat uit ontelbare penseelstreken. “Wat er hier gebeurd is, dat weten we niet. Ik vind het zelf ook spannend als ik aan het schilderen ben: dat witte vlekje, is het echt een vlek of wordt het een lamp?” zegt Blokhuis.

Guilty pleasure

Een ‘guilty pleasure’ van Blokhuis is het verzamelen van affiches die hij afscheurt en meeneemt of fotografeert. Delen ervan verwerkt hij in zijn collages en schilderijen.

“Tegenwoordig zijn de steden veel schoner dan vroeger, behalve op de elektriciteitshuisjes, die zijn nog wel eens volgeplakt met van alles en nog wat. Ze hebben hun eigen schoonheid. Je hebt geen ‘hogere’ en ‘lagere’ kunst vind ik. Ik was in een museum in Karlsruhe en zag daar werk van grote Duitse kunstenaars, daarna op straat zag ik opeens ergens een plaatje van een schreeuwend gezicht op de muur geplakt, heel klein, maar met een enorme expressie. Dat fotografeerde ik en verwerkte het in mijn schilderijen en tekeningen.”

Het kopje dat in verschillende van zijn werken terugkeert, doet denken aan ‘De Schreeuw’ van Edvard Munch, met dezelfde wanhoop. Het speelt ook nog een andere rol. Buiten op de muur naast de Kunstkring zit een plaatje waar je zo aan voorbij loopt. Het laat al een beetje los. Op verschillende plekken op het Lange Voorhout en de Denneweg kun je ze tegenkomen. “Het geeft mij nog steeds de emotie die ik kreeg toen ik het voor het eerst zag. Ik heb overal op het Lange Voorhout en omgeving dit kopje opgeplakt, ook op elektriciteitshuisjes. Ik zie ze langzaam van de achtergrond loslaten, iedere keer als ik er langs loop.”

‘Expositie Peter Blokhuis’ in de Haagse Kunstkring. T/m zondag 23 juni. Meer informatie www.haagsekunstkring.nl