Dictators en dierenleed
in Pulchri
Marijke
Gémessy en Pien Hazenberg zijn ieder op hun eigen manier sterk betrokken bij
maatschappelijke misstanden. Dat resulteerde in een indrukwekkende gezamenlijke
tentoonstelling.
Door Margreet Hofland
Marijke
Gémessy maakt voornamelijk beelden, Pien Hazenberg schildert en tekent. Ze
hebben grote bewondering voor elkaars werk. Wat hen bindt is de betrokkenheid
met de wereld om hen heen. Bij Marijke Gémessy is dat vooral dierenleed, zij
registreert de onzorgvuldigheid waarmee met dieren wordt omgegaan. Het werk van
Pien Hazenberg reflecteert de spanningen en hysterie van de samenleving van
vandaag.
Pien Hazenberg
Velen
zullen zich Pien Hazenberg nog herinneren van de ‘Engeltjestram’ die ze
beschilderde in 1994. Een opdracht van vervoersmaatschappij HTM in het kader
van hun destijds 125-jarige bestaan. De Hagenaars waren dol op de tram en het
veroorzaakte nogal wat commotie toen deze overgespoten werd ‘omdat hij te snel
beschadigd zou raken’.
Voor de tentoonstelling in Pulchri Studio maakte
Hazenberg reeksen portretten van bekende figuren die ooit negatief - of op een
andere manier - in de publiciteit kwamen. Een serie van betrokkenen bij de ‘#Metoo’ beweging en: ‘Scary Men’, een greep dictators uit de vorige eeuw. ‘Life in the closet’, geeft bekende homo’s weer die hun geaardheid probeerden
te ontkennen.
Pien
Hazenberg maakt sjablonen en spuit deze op gebruikte stukken pakkarton. “Ik ben
gefascineerd geraakt door deze techniek omdat de sjabloon het beeld op zijn
essentie terugwerpt. De vergankelijkheid van het oude papier benadrukt de vluchtige indruk
die belangrijk gebeurtenissen vaak achterlaten.”
Een hele wand wordt in beslag genomen door de installatie ‘Eindhoven
Airport’ met 192 afbeeldingen. Ze vertegenwoordigen de slachtoffers van de vliegramp
met de MH17 in 2014. “Niemand heeft de verantwoordelijkheid genomen voor die
fatale vergissing met de MH17. De onafgebroken reeks kisten die uit de romp van
het vliegtuig gedragen werd, duidt de omvang van het drama: 192 lichamen,
alleen al uit Nederland, schoven uit de kont van het toestel. De beelden van de
gelande slachtoffers op Eindhoven Airport zijn nog lang niet gesleten.”
Marijke Gémessy
 |
| Pangolin met paard, Marijke Gémessy. Foto Piet Gispen. |
De keramische beelden van Marijke Gémessy zijn
kleurrijk, vaak wordt die indruk nog eens versterkt door een streepje neonlicht
dat zij toevoegt. De vrolijke kleuren weerhouden haar niet van de boodschap die
ze wil overbrengen. Lange tijd speelde de bedreigde neushoorn een hoofdrol in
haar werk, daar heeft zij nu de pangolin aan toegevoegd: het enige geschubde
zoogdier - een miereneter - dat nog bestaat. Ze is erin geslaagd om het toch
niet echt aantrekkelijke dier, grappig en aandoenlijk te laten overkomen. Het
kruipt in en uit keramische potten en bestaand Chinees porselein, zelfs over de
rug van een paard. “Het is een dier dat straks is uitgestorven en dat bijna niemand
heeft gekend. In Azië wordt erop gejaagd. Men denkt dat de schubben als
afrodisiacum werken, net als de hoorn van de neushoorn.”
Ook bij gewone alledaagse dieren zoals varkens, bijen
en kippen ligt haar hart. “Hier, dichter bij huis, zijn wij geen haar beter,
daar heb ik ook werk over gemaakt.” Ze doelt op haar installatie ‘Chicken run’.
Twaalf (plof)kippen rennen met bord en al angstig weg over een gedekte tafel.
In haar werk is humor nooit ver te zoeken.
Voor Marijke Gémessy zijn er nog twee belangrijke aanleidingen
voor deze tentoonstelling. Ze wordt dit jaar 75 en ze is 55 jaar werkzaam als
beeldend kunstenaar. Half mei verschijnt een oeuvrecatalogus: ‘Marijke Gémessy,
passie en compassie in klei’. Al haar werk is daarin opgenomen.
‘Getroffen’, Marijke Gémessy en Pien Hazenberg.
Vrijdag 3 t/m 26 mei in Pulchri Studio. De tentoonstelling wordt op 3 mei
geopend door acteur/regisseur Eric Schneider. Meer informatie www.pulchri.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier uw reactie achter.