De
magische wereld van de natuur
Kunstenaars Hendrik van Leeuwen en Piet Warffemius putten inspiratie uit de natuur, ze exposeren samen bij Kadmium in Delft.
Van
Leeuwen vertelt hoe hij als kleine jongen ooit in een Amsterdam gracht viel, terwijl
hij met een stok in het drijfhout roerde. “Ik was zo gefascineerd door de
bewegelijke vormen, dat ik wilde ingrijpen. Opeens lag ik er middenin. Dat is
de reden dat ik het bijvoorbeeld nog steeds bloedlink vind om op het ijs te
staan.” Hij wijst naar zijn werk ‘Glacier’ waarop verschillend getinte ‘ijsschotsen’
te zien zijn. De rode vlakken ertussen, moeten
het dreigende gevaar voorstellen.
Iets
soortgelijks overkwam Piet Warffemius die als jongetje uit een boom viel en
zijn been brak. Zijn stalen beelden zijn gestileerde vormen uit de natuur, vaak
bomen. Beide kunstenaars
schieten heen en weer tussen twee disciplines. Van Leeuwen is schrijver (onder
andere voor deze krant) en schilder, Warffemius is schilder en beeldhouwer.
Distels
en brandnetels
‘Elk
bos was Terra Incognita, een belofte om in te verdwijnen. De grond een mijnenveld
van distels en brandnetels, kreupelhout en samengebald gras’, schrijft Van
Leeuwen. “Als ik door het Haagse Bos fiets, zie ik elke dag de natuur
veranderen. Dat is heel boeiend. Het geheimzinnige daarvan, de structuur van
het bos, wil ik vastleggen. Toch blijft het resultaat abstract, soms komt er
een verhaal bij, soms ook niet. Technisch bekeken, begin ik vaak met een
schildering op glas die wordt afgedrukt
op papier. Op die ‘monoprint’ teken ik net zo schots en scheef als drijfhout,
een raster van vierkante vormen. Daarop improviseer weer vrijuit met de kwast. Zo
ontstaat er een gelaagd beeld.”
De verschillende sferen van strakke vierkanten en lossere schilderingen combineren goed met elkaar. Uitgebalanceerde kleuren maken van elk werk weer een aparte beleving.
We
nemen plaats op de bank van gelakt staal, ontworpen door Piet Warffemius, met
dezelfde karakteristieke vormen als zijn sculpturen. Warffemius studeerde met
wandschilderingen af aan de afdeling ‘monumentaal’ van de kunstacademie. Rond
2004 begon hij beelden te maken, eerst in keramiek en later met cortenstaal. De
beelden krijgen onder invloed van het weer hun mooie roestige oppervlak.
“Ik
had altijd al zin om driedimensionaal werk te maken,” zegt hij. “Maar pas toen
ik mijn schilderijen heel erg ging versimpelen, werd dat logischer. Ik begon
met een groot beeld in een oplage van drie, dat direct door het ministerie van
Buitenlandse Zaken werd gekocht. Het staat voor de Nederlandse ambassade in Addis Abeba. Sindsdien ziet
iedereen mij als beeldhouwer, maar eigenlijk ben ik een schilder die ook
beelden maakt.”
Mangrovewoud
Warffemius
maakt eerst kleine modellen in golfkarton. “Die laat ik dan uit metaal zagen en
aan elkaar lassen, daarna laat ik het vergroten.” Zijn laatste sculpturen
bestaan uit draadstaal, ze zijn transparanter en hebben cirkelvormen. Ook
hierin zijn organische vormen terug te vinden. Het werk ‘Van een naar twee’
schiet als een bamboestengel uit de grond. “Mijn laboratorium is in de tuin. Ik
sta daar met een tafeltje en maak aquarellen. Ik reageer op de planten die ik
om me heen zie, die stileer ik. Daar kom ik dan dingen in tegen die leiden tot
een beeld. Toen ik een vaartochtje in een mangrovewoud in Maleisië maakte, zag
ik de prachtige dikke wortels boven de grond uitkomen.” Zijn sculptuur
‘Mangrove II’ lijkt uit de strakke witte vloer van de galerie te groeien om
zich dan te vertakken in een roestige constructie, een geheimzinnige vorm die
ondanks het stugge materiaal toch iets beweeglijks heeft.
‘Terra
Incognita’ tot en met 6 december in Kadmium te Delft. Open di t/m vrij van
11.00 - 17.30 uur en za en zo van 12.00 – 17.00 uur. Meer informatie
www.kadmium.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier uw reactie achter.