Nieuwe
galerie met museale uitstraling
Maurits van de Laar verhuisde naar de Toussaintkade en opent met een bijzondere tentoonstelling van Elmar en Elisabeth Trenkwalder.
“Het
was een ‘offer I could not refuse’,” zegt galeriehouder Maurits van de Laar. Eind
december 2022 betrok hij het pand aan de Toussaintkade, waar voorheen de
galerie van Cees van den Burg, Parts Project in zat. Met enorme letters staat nu op de glazen pui: ‘Galerie
Maurits van de Laar’.
“Begin
2022 had je mij niet hoeven zeggen
dat ik zou verhuizen, ik had geen enkel plan in die richting. Maar omdat Cees
had aangekondigd dat hij zou gaan stoppen, vroeg de eigenaar van het pand of ik
interesse had om mij hier te vestigen.”
Van
de Laar had een galerie in de Herderstraat en stond bekend om de vele goede
tekenaars die hij daar liet exposeren. “Mijn liefde voor tekeningen is
inderdaad groot omdat ik vroeger zelf veel tekende, maar ik heb daar alle soorten
van kunst gehad,” zegt hij er zelf over.
Op de vraag of hij heimwee gaat krijgen, antwoordt
hij: “Het blijft raar, ik heb zesentwintig jaar
in de Herderstraat gezeten, maar rond de Toussaintkade bevindt zich een
concentratie van drie goede galeries. Ik ben er echt heel gelukkig mee. De
ligging aan de kade is fantastisch en ik zit ook nog eens vlakbij galerie
Ramakers. Ik heb nu de museale tentoonstellingsruimte die ik altijd gewild heb,
ik begin aan een tweede jeugd!”
Kathedraal
Van
de Laar opent met een tentoonstelling van het Oostenrijkse
echtpaar Elmar en Elisabeth Trenkwalder. De kunstenaars zijn
beiden in de galerie aanwezig voor de opening. Elmar exposeert op dit moment ook
in museum Beelden aan Zee met de tentoonstelling ‘De Tuin der Lusten’. Hij
maakt groot keramisch werk dat hij opbouwt met losse modules die hij eerst in
zijn atelier bakt en glazuurt. Zijn grootste werk is dertien meter lang en
zeven meter hoog. In de galerie staan schaalmodellen van zijn werk, maar ook zelfstandige
werken van gemiddeld honderdzeventig cm hoog. Op een wand achterin de galerie
is een serie tekeningen te zien met modelstudies voor zijn beelden.
Elisabeth
exposeert met schilderijen, waarin ze met bomen nieuwe ruimtes schept. Het is
alsof de toeschouwer in het gras ligt en naar het bladerdak omhoog kijkt. De
repeterende vormen geven het werk een caleidoscopisch effect. “De architectuur ervan
gaat verder dan in een bos, als een eindeloze hemel,” zegt ze. “Het lijkt op
het binnenste van een kathedraal.”
De
invloed die Elmar en Elisabeth op elkaars werk hebben is groot, maar valt niet
goed te omschrijven, ze gebruiken elkaars tekeningen. Elmar wijst als voorbeeld
op een drieluik, een fantasiewereld met boomachtige en menselijke vormen. “Ik
heb het concept getekend en Elisabeth heeft alles geschilderd,” legt hij uit.
“De voorgrond is van Elmar en ik heb de achtergrond ingevuld,” voegt ze toe.
Barok
“Mijn
eerste kennismaking met Elmar Trenkwalder’s werk was in 2006 in Parijs.
Zijn tekeningen fascineerden mij direct. Wat is dit? dacht ik. Ik kon het helemaal niet
plaatsen het was zó barok. De tekeningen waren zowel herkenbaar als
vreemd, door een eigenaardige vermenging van natuur, architectuur en menselijke
figuren, die met vloeiende lijnen in elkaar overgingen. Een jaar later reisde
ik naar Innsbruck om Elmar Trenkwalder in zijn huis en atelier op te zoeken en
tekeningen te selecteren voor een tentoonstelling in mijn galerie. Sindsdien is
zijn werk regelmatig bij mij te zien geweest,” aldus Van de Laar.
De
genodigden voor de opening druppelen intussen binnen. Als een van hen bij de
deur bijna struikelt, reageert Van de Laar grinnikend: “Kunst heeft soms een
hoge drempel.”
‘Elmar & Elisabeth Trenkwalder’, t/m zondag 5 februari in
Galerie Maurits van de Laar, Toussaintkade 49. Meer informatie www.mauritsvandelaar.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier uw reactie achter.