Corona
vervormt onze werkelijkheid
Gedurende de coronaperiode maakte Ed van der Kooy een serie schilderijen over wat hem bezig hield. Te zien in Pulchri Studio én verzameld in een boek.
Nog
meer dan anders was Van der Kooy door de coronacrisis aan zijn atelier
gekluisterd en wilde hij iets totaal anders doen. Hij maakte een jaar lang, in
een voor hem razend tempo, een beeldverhaal over alles wat hem tijdens de
crisis bezighield. Het resulteerde in de tentoonstelling ‘Vervreemde
werkelijkheid’, nu in Pulchri Studio te zien en verzameld in een prachtig boek.
“Corona
vervormt onze werkelijkheid,” zegt hij. “En eigenlijk heb ik me nooit ergens
over uitgesproken, maar nu dacht ik opeens: heb ik iets te vertellen met mijn
werk? Alles viel samen en toen ben ik begonnen. Al direct realiseerde ik mij
dat we een periode in gingen die uniek was. Niemand had ooit zoiets meegemaakt.
Ik wilde er op mijn manier een verslag van maken door elke week een schilderij
te maken, drieënvijftig in totaal dus. Ze kwamen in het boek, daarna ben ik er nog
mee verder gegaan.”
Anderhalve
meter
De
serie bestaat uit olieverfschilderijen in klein formaat, op papier dat op paneel
geplakt is. Het werk is veelkleurig en geeft bijna de indruk van een aquarel.
De grote hoeveelheid schilderijen bij elkaar in de tentoonstellingsruimte, is
op het eerste gezicht een beetje overweldigend. Bij het beter bekijken, komt de
rijke beeldtaal pas goed over. Het is bijna jammer dat er geen begeleidende
tekst bij is, want Van der Kooy vertelt met passie over wat er allemaal te zien
is op zijn werk. Hij vindt dat ieder het op zijn eigen manier moet kunnen
invullen.
Hij legt uit dat hij gedurende de eenzame opsluiting in zijn atelier over de problematiek schilderde die voorbij kwam, bijvoorbeeld over de rassenrellen uit begin 2020 of de bosbranden in Australië. Hij maakte een prachtig schilderijtje, waar mensen elkaar met een starre blik passeren op anderhalve meter afstand, bang om elkaar te besmetten of om zelf iets op te lopen, op ander werk zie je treurende familieleden bij een begrafenis of paniekerige kraaien die tijdens rellen uit de vlammen proberen te ontsnappen, als mensen die uit een aswolk vluchten.
“Elk
werk heeft ergens wel een heel klein steekje. Een lege schommel, afbeeldingen
van het geloof dat niet helpt. Veel herten, een hert is het symbool van de
wederopstanding. Alles komt uiteindelijk wel weer goed.”
Sea
of blood
Een
van de mooiste werken is een toekomstblik met een dreigende sfeer, die alleen zichtbaar
is voor de toeschouwer, niet voor de mensen die erop staan. De aarde is
verwoest, een aantal mensen danst op het dak van een benzinestation. Ze
beseffen nog niet wat er staat te gebeuren, onder hen woedt het water dat hen
binnen enkele ogenblikken zal verzwelgen. De dochter van Van der Kooy,
Floortje, maakte gedichten bij het werk van haar vader, die in het boek naast
de afbeeldingen zijn afgedrukt. Bij dit werk schrijft
ze: ‘Oblivious to what’s beneath us/Accept what we see we can trust/The
Ignorance of our consciences/Drowns us in a sea of blood’.
“De
laatste afbeelding uit het boek is een afbeelding van vrouwen in bikini in helderblauw
water. Het is een prachtige zomerdag, maar er is toch iets aan de hand. Waar
zijn de mannen?” Van der Kooy vertelt het niet, maar laat het over aan de
verbeelding.
De
laatste vijf werken die hij maakte zijn weer wat groter. “Het is voor mij een
ontdekkingstocht geweest: wat kan ik? ik heb er zoveel lol in. Stiekem verwerk
ik ook humor.” Hij wijst een openstaand hek in zijn werk aan. “En dan zie je
hier het ontsnapte konijn.”
Hij
gaat onvermoeibaar verder, nu weer op groot doek. Dat belooft wat.
Ed
van der Kooy, ‘Vervormde werkelijkheid’, t/m zondag 6 juni. Meer informatie
www.pulchristudio.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier uw reactie achter.