Met fiets en karretje de natuur in

Artikel in Pulchriblad september 2019

Kunstenaar Gertjan Scholte-Albers exposeert van 30 oktober tot en met 25 november 2019 in de Klinkenbergzalen I en II

Gertjan Scholte-Albers (1971) uit Winsum is een buitenschilder. Met een karretje voor zijn fiets of scooter, gevuld met schildergerei, trekt hij er al achttien jaar op uit om landschappen vast te leggen. Zijn schilderijen laten droomwerelden zien. Hij vertaalt het Groningse landschap naar een expressionistische weergave van de natuur. Zijn werk doet denken aan zowel de Haagse School als aan het vroege werk van Mondriaan, hier en daar zelfs met een vleugje Jackson Pollock. Toch is het ook heel ‘eigen’, het werk zindert van gevoelens.

In het laatste jaar van de Kunstacademie in Enschede ontdekt Scholte-Albers hoe anders het is om buiten te schilderen en niet in een atelier. Net als ooit de schilders van Barbizon deden, trekt hij erop uit om te schilderen, weer en wind trotserend. Maar hij kiest niet voor een exacte weergave van de natuur, het gaat om de uiting van zijn gevoel.

Vingers

Gertjan Scholte-Albers werkt met olieverf op doek en probeert van alles uit. "Het mooie van olieverf is dat het niet bevriest en water afstoot,” zegt hij. “Mijn verfbehandeling is pasteus en expressief. Ik werk nat in nat of juist met verschillende diktes. Verdunde transparante verf laat ik over het doek naar beneden druipen. Met kwasten, penselen, stokjes, paletmessen en zelfs met mijn vingers breng ik de verf aan of schraap deze weer weg. Je ziet de kwaststreken in de verf.”

Zijn kleurgebruik is het eerste dat opvalt. “Daarmee kan ik het beste mijn gevoel uitdrukken. Het is niet mijn bedoeling om de werkelijkheid, maar om de beleving ervan weer te geven. Mijn schilderijen moeten emotioneren en de zintuigen prikkelen.” De boomtakken die hij schildert zijn grillig, de kleuren complementair. Het Groningse landschap geeft hem genoeg ruimte om te werken. Hij schildert soms op langgerekte doeken van 1 bij 2 meter (soms twee- of drieluiken) om de weidsheid van het landschap nog eens te benadrukken, nooit werkt hij naar foto’s. In één dag maakt hij het werk af ‘omdat de natuur steeds verandert’.

“Buiten gaat het schilderen haast vanzelf, ik ervaar de overweldigende ruimte, geniet intens van slechts een deeltje van de miljoenen soorten levende organismes, hoor de kraaiende vogels, de nieuwsgierige loeiende koeien en de wind. Ik voel de bittere kou, de natte dauw of de broeierige hitte. Het beïnvloedt de wijze waarop ik de verf aanbreng: vlot, rustig, rauw, vurig, driftig of wat er ook maar in mij opkomt.”

Gertjan Scholte-Albers exposeert in binnen en buitenland. Hij ontving voor zijn eindexamenwerk de Buning Brongers prijs, in 2003 een Stipendium van het Fonds voor beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst (BKVB) en in 2006 won hij de Gerrit van Houten prijs.