Camera’s
van Frederick Linck krijgen nieuw leven
“En
zo liep hij dan door de gangen van de School voor Fotografie,” zegt portretfotograaf
Koos Breukel (1962) terwijl hij de slungelige gang van Frederick Linck feilloos
imiteert. “Met zijn hoofd boven de meute uitstekend, als een Romeinse keizer.”
Fotograaf
Federick Linck (1942-2020) overleed vorig jaar november en liet een studio vol
herinneringen na. In de Voorhoutgalerie van Pulchri Studio is nu een
tentoonstelling ingericht met de titel ‘Doorleefd - Verlies
als katalysator voor wording’, een hommage aan zijn werk.
Koos
Breukel, conservator van deze tentoonstelling, vertelt dat hij in Den Haag
geboren is en ooit leerling van Frederick Linck was. “Ik wilde graag les van
hem en kwam mijn foto’s laten zien, ik vertelde dat ik mensen op straat wilde
fotograferen. ‘Dit is wél een vakopleiding,’ zei Linck toen minzaam, ‘maar met
jouw foto’s kan je altijd nog de modefotografie ingaan’. Het was toen een
domper, maar het heeft wel gemaakt dat ik ben blijven doorgaan met wat ik deed.”
Breukel
had in 2013 een grote tentoonstelling in het Fotomuseum in Den Haag met onder meer
een staatsieportret van koningin Máxima. Op de tentoonstelling in Pulchri Studio
hangt zijn portret van het befaamde naaktmodel Phil Bloom uit 2021, naast de
foto die Linck in 1963 van haar maakte. Ook fotografeerde hij Frederick Linck
samen met zijn vrouw Conny Kuipéri op zijn sterfbed, twee dagen voor zijn dood.
Een ontroerend portret.
“In
het archief kwam ik een van zijn vele wijsheden tegen,’ zegt Breukel. “ ‘Mijn
foto’s laten zien wat ik zoek, maar laten niet zien wie ik ben’. Ik dacht toen
dat het mooi zou zijn om in deze tentoonstelling te laten zien wie hij dan wél
was.”
Hij
zocht na het overlijden van Linck een groep fotografen bij elkaar die met de
oude fototoestellen, die nog in zijn studio stonden - dat waren er zeker
duizend - analoge foto’s in zijn stijl wilden maken. Onder hen de nog heel
jonge vriendinnen Eva Damstra en Zea van der Elsken (kleindochter van fotograaf
Ed van der Elsken), allebei student aan de fotoacademie. Ze gebruikten de oude
camera’s van Linck en drukten de foto’s af op papier dat nog in zijn studio
lag. “Het papier was oud en grijzig geworden, maar wel heel geschikt om dingen
op uit te proberen,” zegt Van der Elsken. “Frederick fotografeerde veel naakte
studenten en dat zijn wij ook gaan doen. Wij fotografeerden elkaar.” Het zijn
intieme zwart-wit foto’s geworden, geheel in de stijl van de oude meester. Ze
ontwikkelden de foto’s in de doka van Breukel in Vinkeveen, die hen met raad en
daad bijstond.
Alle
foto’s van Linck zijn in zwart-wit. Een prachtige foto is ‘Esmee’ uit 1980, een
jong meisje met een indringende blik, ze zit op een doorwoeld bed. Een ander portret
geeft onbarmhartig het ongemakkelijke van het mannelijke model weer. Op zijn
eerste zelfportret uit 1963 zie je Linck met karakteristiek opgetrokken
wenkbrauwen naar zichzelf kijken. “Linck had een vrijgevochten geest,” zegt
Breukel, die er een gespiegelde print van maakte.
Doka
De
Haagse fotograaf Gerrit Schreurs maakte een serie foto’s in de studio van
Linck, die nu al niet meer als zodanig bestaat. Ook hij is een oud-student.
“Met het bestaande licht kon ik de sfeer goed vastleggen, maar in de donkere
kamer was dat niet eenvoudig. Met alleen de gele doka-lampen, bijgelicht met de
zaklamp op mijn IPhone, kreeg ik precies de goede intimiteit,” zegt hij. “De
belichting met open sluiter nam ongeveer vijf minuten in beslag.”
niet zo’n goede fototentoonstelling heeft gehad,” zegt hij.
Frederick
Linck en vakgenoten, ‘Doorleefd - Verlies als katalysator voor wording’ nog tot
dinsdag 14 september in Pulchri studio. Meer informatie www.pulchri.nl,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier uw reactie achter.